Randolph groeide op in Honolulu waar hij op jeugdige leeftijd ukulele lessen kreeg. In die tijd wilde iedereen die jong was een rockster worden dus schakelde hij over naar gitaar toen hij 11 jaar was want hij wilde Jimi Hendrix navolgen. Op de middelbare school begon hij naar jazz albums te luisteren zoals “The Boss” van Jimmy Smith met George Benson op el. gitaar, het veranderde zijn muzikale leven, hij werd een serieuze jazzstudent. Hij vertrok naar San Diego om verder te studeren maar de keus werd hem vooral ingegeven vanwege de mogelijkheid om te surfen helaas de temperatuur van het water was zoveel lager dan die aan de kust van Hawaii, dat hij uiteindelijk vertrok naar de UC Berkeley. Een van zijn muziekleraren aldaar raadde hem aan om naar saxofonisten als John Coltrane te luisteren om zijn jazz vocabulaire te vergroten. Hij huurde een sax in een pandjeshuis en werd verslaafd aan het instrument, de gitaar ging aan de kant en de eerstvolgende 12 jaar speelde hij saxofoon. Jaren geleden leerde hij zichzelf bas te spelen om in een band op te treden, jaren later vroeg weer iemand hem om bas te spelen in zijn band en spoedig ging het van de ene gig naar deandere. Inmiddels studeerde hij voor zijn master’s degree in componeren aan de CSU Hayward “I fell under the spell of the bass, captivated by its endless possibilities and sounds. The acoustic and electric basses became my main instrument, and I started to study intensively. I listened to all kinds of solos on other instruments and adapted them to the bass” (Fred).

Zijn eerste solo cd “Learning Curve” kwam uit in 2003, de tweede “New Day” in 2003, de derde volgde in 2015 en nu is er “Mood Walk”vernoemd naar de sluipende gang van de jaguar, het roofdier en niet de auto. Fred is een jazzman pur sang maar zijn muzikale belangstelling bestrijkt een rijk palet, hij was twee jaar lid van het Diablo Symphony Orchestra terwijl hij zijn eigen jazzgroepen leidde, hij was sideman in veel genres van rock tot klassiek, van salsa en samba tot jazz. Muziek moet herkenbaar zijn op een emotioneel niveau, en een sterke melodie is misschien wel het belangrijkste element in een compositie, aldus Fred. Op dit album is alles gecomponeerd door Fred, de band bevat enkele van de beste musici uit Noord Californië, stuk voor stuk leider van een eigen band. Erik Jekabson op trompet en flugelhorn, Sheldon Brown op tenorsax en fluit, Greg Wyser-Pratte op drums en Dan Zemelman op piano plus de speciale gasten Greg Sankovich op keyboards en orgel, Silvestre Martinez op percussie, Brian Rice op percussie en Dillon Vado op vibrafoon.

Het album opent met “On the upside” geïnspireerd door de muziek van Clifford Brown,en ademt de sfeer van de jaren ’60 Blue Note lp’s, een van mijn favoriete muzikale periodes. “Unaware” heeft als inspiratiebron Chick Corea, het betreft mensen die door de straten lopen zonder iets van hun omgeving op te merken, het fluitspel van Sheldon Brown en de vibrafoon van Dillon Vado geven het nummer een uiterst relaxte uitstraling. “T-Bone Slide” heeft niets van doen met T-Bone Walker, maar wel met de Rhythm and Blues vooral beïnvloed door het drumwerk van Bernard “Pretty” Purdie, vooral zijn werk met Steely Dan. Heerlijk funky nummer met Fred tekeer gaand op de el. bas en groovy spel van Brown op de tenor. “Strange Game” handelt over de muziek business , Fred schreef het na het beluisteren van het laatste album van David Crosby, het is een stemmig nummer met fraai pianospel van Zemelman.

Titelnummer “Mood Walk” is een bluesy shuffle waar je niet stil bij kunt zitten, alweer een knappe tenorsolo van Brown, prima nummer, swingtime. “Mr Now” schreef Fred met het album Coltrane Plays the Blues in gedachten, aanstekelijke muziek met fraai unisono werk van trompet en tenorsax. “Todd’s Idea” verwijst naar Todd Rundgren , Fred is een grote fan, de klank is sfeervol mede door het gebruik van een ouderwetse Wurlitzer elektrische piano (denk aan The Zombies). Randolph hoorde een groep uit Congo het Nombolo ritme spelen en dat inspireerde hem tot het schrijven van “Nouveau Monde”, uiteraard een super swingend muziekstuk met veel percussie en funky baswerk. Een rustpunt is de Latin wals “Meadows” in de stijl van de Braziliaanse componist Guinga. Het album eindigt met een echte uitsmijter in de vorm van “Funky N.O. Thing”, de titel vertelt alles, een groovy 2nd line zo weggelopen uit New Orleans, iedereen krijgt hier soloruimte, pfff wat kunnen deze jongens muziek maken !

Toegevoegd op Youtube een nummer van het album plus een video over het maken van het album met een toelichting van Fred Randolph, aanrader.

Jan van Leersum.